فرسودگی ناوگان دریایی خطر جدی برای اقتصاد و تجارت ایران: ضرورت تعادل میان حمایت از کشتیسازی و نیاز بازار
معاون توسعه بازار کشتیرانی: 30 فروند کشتی باید از ناوگان خارج شود
به گزارش نماد اقتصاد، دکتر امیر بیات ترک، معاون توسعه بازار گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، با اشاره به ضرورت نوسازی ناوگان دریایی اعلام کرد که تا سه سال آینده، 30 فروند کشتی فرسوده باید از چرخه فعالیتها خارج شوند. به گفته او، در فاز نخست، میانگین سن ناوگان به 15 سال کاهش مییابد و در فاز دوم، طی یک دوره پنجساله این عدد به زیر 10 سال خواهد رسید.
براساس اعلام سازمان توسعه و تجارت سازمان ملل، میانگین سن ناوگان دریایی جهان 15 سال است؛ رقمی که نشان میدهد ایران فاصله زیادی با استانداردهای جهانی دارد.
هزینه نوسازی؛ 3 میلیارد دلار برای 80 کشتی جدید
بیات با تأکید بر نیاز به تأمین منابع مالی گفت: «برای نوسازی و حفظ سن ناوگان، به 3 میلیارد دلار سرمایه نیاز داریم.» او همچنین خاطرنشان کرد که توان فعلی کشتیسازی داخلی ایران برای ساخت تنها 8 فروند کشتی در سال کافی است. درحالیکه برآورد میشود طی 10 سال آینده، نیاز به 150 فروند کشتی اقیانوسپیما وجود دارد که بهطور متوسط باید سالانه 15 کشتی به ناوگان اضافه شود.
آیا کشتیسازی داخلی پاسخگوی نیازها است؟
معاون توسعه بازار گروه کشتیرانی به محدودیت ظرفیت کشتیسازی داخلی اشاره کرد و گفت: «اگر کشتیسازیهای داخلی با تمام توان فعالیت کنند، تنها نیمی از نیاز کشور را پوشش خواهند داد. بنابراین، سفارشگذاری به کشتیسازیهای خارجی اجتنابناپذیر است.» او بر لزوم حفظ تعادل میان حمایت از کشتیسازی داخلی و استفاده از فناوریهای جدید خارجی تأکید کرد.
هشدار درباره فرسودگی 4 هزار شناور
محمدمهدی سالاری، مشاور امور دریایی وزیر، با اعلام وجود 4 هزار شناور فرسوده، هشدار داد که عدم نوسازی ناوگان دریایی ممکن است حتی امکان تردد در مدیترانه را نیز از ایران بگیرد. او تأکید کرد که کاهش عمر ناوگان دریایی باید در اولویت سیاستگذاریها قرار گیرد.
نیاز به 5 میلیارد دلار برای جایگزینی 50 کشتی اقیانوسپیما
علیرضا احمدی، مدیرعامل شرکت ملی نفتکش ایران، اعلام کرد: «برای جایگزینی 50 کشتی اقیانوسپیما در ناوگان، 5 میلیارد دلار سرمایه نیاز است. تأخیر در این امر به بهانه حمایت از تولید داخلی میتواند فرصتهای حیاتی را از دست بدهد.»
عزم ملی برای نوسازی ناوگان دریایی
فرسودگی ناوگان دریایی ایران، نهتنها تهدیدی برای حملونقل بینالمللی است، بلکه زیرساختهای تجاری و اقتصادی کشور را نیز در معرض خطر قرار میدهد. کارشناسان بر این باورند که نوسازی ناوگان نیازمند تصمیمهای سریع، جذب سرمایههای کلان و استفاده از توانمندیهای داخلی و خارجی به صورت همزمان است.
تردیدی نیست که سیاستگذاران باید میان حمایت از کشتیسازی داخلی و نیازهای فوری بازار، تعادلی منطقی برقرار کنند. به نظر میرسد زمان برای تصمیمگیریهای حیاتی بهسرعت در حال از دست رفتن است.
انتهای پیام