آینده اقتصادی ایران و پذیرش کنوانسیون‌های اف‌ای‌تی‌اف؛ فرصت‌ها و چالش‌ها

به گزارش نماد اقتصاد، یگانه بختیاری/ FATF با توصیه‌ها و استانداردهای خود به کشورها کمک می‌کند تا شفافیت مالی را افزایش دهند و از فعالیت‌های مشکوک جلوگیری کنند.همچنین FATF استانداردهای مشخصی را برای قانون‌گذاری و نظارت مالی ارائه می‌دهد تا کشورهای عضو در مبارزه با فساد و پولشویی اقدامات لازم را انجام دهند.

FATF زمینه همکاری بین‌المللی را فراهم می‌کند و کشورها را به تبادل اطلاعات در مورد فعالیت‌های مالی مشکوک و تأمین مالی تروریسم تشویق می‌کند و عضویت در FATF باعث می‌شود کشورهای عضو تحت نظارت و ارزیابی قرار بگیرند که این موضوع باعث افزایش فشار بر دولت‌ها برای اصلاحات و مبارزه با فساد می‌شود.

به طور کلی، FATF می‌تواند به کاهش فساد از طریق بهبود قابلیت‌های نظارتی و قانونی کشورها کمک کند و شفافیت مالی را افزایش دهد. این موضوع به نوبه خود می‌تواند به بهبود سرمایه‌گذاری، رشد اقتصادی و اعتماد عمومی به سیستم‌های مالی منجر شود.

چرا ایران مخالف پیوستن به FATF؟

مخالفت ایران با FATF (گروه ویژه اقدام مالی) به دلایل مختلفی مرتبط است که به تفسیر و رویکردهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی کشور بازمی‌گردد. در ادامه به مهم‌ترین این دلایل اشاره می‌شود:

کنترل بر سیاست‌های مالی

ایران نگران است که ملحق شدن به FATF موجب نظارت و کنترل خارجی‌ها بر سیستم مالی و بانکی کشور شود و به نوعی منجر به تقویت نفوذ کشورهای غربی گردد.

فشار تحریم‌ها

ایران به دلیل تحریم‌های اقتصادی شدید از سوی ایالات متحده و برخی کشورها فعالیت‌های اقتصادی خود را محدود کرده است و می‌ترسد پذیرش الزامات FATF به سایر کشورها بهانه‌ دهد تا به تحریم‌های خود علیه ایران ادامه دهند.

عدم اعتماد به اجرای الزامات

ایران به این باور رسیده است که حتی با پذیرش الزامات FATF، هنوز امکان اعمال فشارهای اقتصادی بر این کشور وجود دارد و این ترکیب به بهبود وضعیت اقتصادی ایران کمک نخواهد کرد.

مقاومت در برابر تغییرات

برخی نهادها و گروه‌ها در ایران مخالف هرگونه تغییرات ساختاری هستند و به دنبال حفظ وضعیت کنونی می‌باشند. این نگرانی به دلیل باور به اینکه پذیرش FATF می‌تواند به تضعیف موقعیت آنها در نظام سیاسی و اقتصادی منجر شود، تقویت شده است.

عدم شفافیت و سابقه بدقولی در سیاست‌های غرب

ایران به عدم شفافیت و سیاست‌های دوگانه کشورهای غربی نسبت به خود انتقاد دارد و بر این باور است که FATF می‌تواند ابزاری برای اعمال فشارهای سیاسی به نفع اهداف غرب باشد.

عملکرد FATF و کشورهای عضو

برخی معتقدند که FATF در برخورد با کشورهای در حال توسعه استانداردهای متفاوتی را نسبت به کشورهای توسعه‌یافته اعمال می‌کند و این موضوع برای ایران مورد انتقاد است.

مجموعه این دلایل باعث شده است که ایران به طور کلی مخالف ورود به FATF باشد و ترجیح می‌دهد که از سیاست‌ها و رویکردهای مستقل خود در مدیریت سیستم مالی و اقتصادی کشور پیروی کند، بدون اینکه تحت فشار الزامات بین‌المللی قرار گیرد.

چرا دولتمردان با سی اف تی و پالرمو مخالفند؟

مخالف‌تراشی ایران با CFT (کنوانسیون تأمین مالی تروریسم) و پالرمو (کنوانسیون سازمان ملل برای منع جرایم سازمان‌یافته فراملی) به دلایل زیر بازمی‌گردد:

تعریف مبهم تروریسم

دولتمردان نگرانند که تعاریف موجود در CFT و پالرمو نسبت به تروریسم به گونه‌ای باشد که به راحتی بتواند گروه‌ها یا افرادی را که دولت ایران از آنها حمایت می‌کند، به عنوان «تروریست» شناسایی کند. این نگرانی می‌تواند باعث محدودیت در حمایت ایران از گروه‌های خاص مانند حزب‌الله لبنان یا حماس شود.

تحریم‌های بین‌المللی

ایران با مشکلات اقتصادی زیادی ناشی از تحریم‌ها مواجه است و پیوستن به این کنوانسیون‌ها به آن معنا خواهد بود که نیاز به ارائه اطلاعات مالی و همکاری بیشتری با کشورهای خارجی دارد که ممکن است منجر به تشدید فشارها و تحریم‌ها علیه کشور شود.

عدم اعتماد به سیاست‌های دوگانه نهادهای بین‌المللی

ایران به عدم شفافیت و سیاست‌های دوگانه کشورهای غربی در برخورد با مسائل بین‌المللی انتقاد دارد و بر این باور است که پیوستن به CFT و پالرمو می‌تواند به عنوان ابزاری برای اعمال فشار سیاسی و اقتصادی بر ایران استفاده شود.

ملاحظات داخلی و مقاومت در برابر تغییرات

برخی از نهادها و گروه‌های سیاسی در داخل ایران مخالف پیوستن به این کنوانسیون‌ها هستند و به این نتیجه رسیده‌اند که این کار می‌تواند به تضعیف حاکمیت ملی و استقلال کشور بیانجامد.

مخالفت با الزامات بین‌المللی

ایران ممکن است به این نتیجه رسیده باشد که پیوستن به CFT و پالرمو محدودیت‌هایی بر آزادی عمل خود در سیاست‌های داخلی و خارجی خواهد گذاشت و این به نوعی نقض حاکمیت ملی محسوب می‌شود.

به‌طور کلی، مخالفت ایران با CFT و پالرمو ناشی از ترکیبی از نگرانی‌های امنیتی، مسائل اقتصادی، عدم اعتماد به نهادهای بین‌المللی و ملاحظات داخلی است. این ترکیب باعث شده است که دولت ایران تمایل چندانی به پیوستن به این کنوانسیون‌ها نداشته باشد و بدین ترتیب، مواضع واضحی در سطح بین‌المللی اتخاذ کند.

پذیرفتن این لایحه ها چه تاثیری در اقتصاد ایران دارد؟

پذیرش CFT (کنوانسیون تأمین مالی تروریسم) و پالرمو (کنوانسیون منع جرایم سازمان‌یافته فراملی) می‌تواند تأثیرات متعددی بر اقتصاد ایران داشته باشد. در زیر به مهمترین این تأثیرات اشاره می‌شود:

 کاهش تنش‌های بین‌المللی و بهبود روابط اقتصادی

اگر ایران به این کنوانسیون‌ها بپیوندد، ممکن است زمینه‌ای برای کاهش یا لغو برخی تحریم‌ها فراهم شود. این موضوع می‌تواند بهبود روابط اقتصادی با کشورهای دیگر و افزایش تجارت بین‌المللی را به همراه داشته باشد.

پیوستن به CFT و پالرمو به سرمایه‌گذاران خارجی اعتماد بیشتری می‌دهد و ممکن است جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی را تسهیل کند، به ویژه در بخش‌های اقتصادی کلیدی مانند نفت و گاز.

پذیرش این کنوانسیون‌ها کمک می‌کند تا سیستم‌های مالی و بانکی شفاف‌تر شود. این موضوع می‌تواند به کاهش فساد مالی و پولشویی کمک کند و در نتیجه ثبات اقتصادی را افزایش دهد.

قابل ذکر است، پذیرفتن این لایحه‌ها مستلزم تغییرات قانونی و نهادسازی است که می‌تواند هزینه‌بر باشد. این تغییرات ممکن است نیاز به اختصاص منابع انسانی و مالی برای تطبیق با الزامات جدید داشته باشند.

به‌منظور تأمین شرایط الزامی این کنوانسیون‌ها، ممکن است به یک سیستم پیچیده‌تر برای مدیریت و نظارت بر جریان‌های مالی نیاز باشد که می‌تواند در کوتاه‌مدت بار مالی و اداری بیشتری را بر دوش دولت و بخش خصوصی تحمیل کند.

پذیرش CFT و پالرمو می‌تواند فرصت‌ها و چالش‌های بسیاری برای اقتصاد ایران ایجاد کند. از یک سو، امکان کاهش تنش‌های بین‌المللی و بهبود وضعیت اقتصادی وجود دارد، اما از سوی دیگر، نیاز به تطابق با الزامات بین‌المللی و تقویت شفافیت مالی نیز بارهای جدیدی را به دوش کشور خواهد گذاشت. در نهایت، تصمیم‌گیری درباره پذیرش این لایحه‌ها بستگی به ارزیابی کلی دولت و نهادهای مرتبط در برابر منافع و هزینه‌های ناشی از آن دارد.

یگانه بختیاری