فولاد در بحران
سقوط آزاد سودآوری در صنعت فولاد؛ تنها 4 شرکت در امان ماندند!

به گزارش نماد اقتصاد، به جز چهار شرکت بزرگ فولادی، باقی شرکتهای این صنعت با کاهش شدید سودآوری مواجه شدهاند. اختلال در تأمین انرژی، سیاستهای ارزی نامناسب و افزایش هزینههای تولید از جمله دلایل اصلی این بحران هستند. آمارها از کاهش بیش از ۵۰ درصدی سود خالص در برخی شرکتها خبر میدهند و کارشناسان نسبت به آینده صنعت فولاد هشدار میدهند.
بر اساس آمارهای ارائهشده، اکثر شرکتهای بزرگ فولادی کشور از جمله فولاد خوزستان، فولاد کاوه جنوب کیش، فولاد هرمزگان جنوب، و آهن و فولاد ارفع در دورههای مالی اخیر با کاهش چشمگیر سود خالص روبهرو شدهاند؛ بهطوری که برخی از این شرکتها کاهش بیش از ۵۰ درصدی در سودآوری خود را تجربه کردهاند.
کاهش شدید سودآوری؛ آمارها چه میگویند؟
در بازه زمانی اخیر، شرکتهای فولادی عملکرد بسیار ضعیفی از خود به نمایش گذاشتهاند. آمارهای بهدست آمده از گزارشهای مالی نشان میدهد:
فولاد خوزستان با کاهش ۷۲.۱ درصدی سود خالص مواجه بوده است.
فولاد هرمزگان جنوب افت ۶۱.۵ درصدی را تجربه کرده است.
آهن و فولاد ارفع با کاهش ۵۶.۶ درصدی روبرو بوده است.
فولاد کاوه جنوب کیش نیز کاهش ۶۰.۳ درصدی سود خالص داشته است.
این اعداد و ارقام بیانگر آن است که بسیاری از شرکتهای فولادی دیگر در مرز زیاندهی کامل قرار دارند. تنها شرکتهایی نظیر فولاد مبارکه اصفهان، فولاد خراسان، فولاد سیرجان ایرانیان و جهان فولاد سیرجان توانستهاند سودآوری مثبت خود را حفظ کنند، هرچند که رشد آنها نیز بسیار محدود بوده است.
دلایل اصلی زیاندهی
قطعی برق و گاز: یکی از اصلیترین عوامل این کاهش سودآوری، اختلال در تأمین برق و گاز مورد نیاز صنایع فولادی بوده است. قطعیهای مکرر انرژی، نهتنها باعث کاهش تولید شده، بلکه هزینههای غیرمستقیمی مانند جریمه تأخیر تحویل سفارشات را نیز به شرکتها تحمیل کرده است.
عدم توازن در سیاستهای ارزی و صادراتی: کاهش دسترسی شرکتها به ارز صادراتی و محدودیتهای شدید در صادرات فولاد، منجر به کاهش درآمدهای ارزی شده است. برخی از کارشناسان این سیاستها را ناشی از تلاشهای نادرست برای کنترل بازار داخلی میدانند که عملاً به ضرر صنایع انجامیده است.
تورم و افزایش هزینههای تولید: افزایش بیرویه هزینههای انرژی، مواد اولیه و نیروی کار نیز فشار مضاعفی بر شرکتهای فولادی وارد کرده و حاشیه سود آنها را بهشدت کاهش داده است.
نوسانات نرخ ارز: در حالی که نرخ دلار در کشور در محدوده ۷۰ تا ۸۰ هزار تومان نوسان دارد، سیاستهای دولتی در قیمتگذاری دستوری فولاد، فاصله قیمتی بزرگی میان نرخ ارز آزاد و صادراتی ایجاد کرده است.
آینده صنعت فولاد؛ پیشبینیها و نگرانیها
اگر وضعیت فعلی ادامه یابد، احتمال تعطیلی برخی واحدهای تولیدی وجود دارد. کارشناسان بر این باورند که:
– سهم صادرات فولاد ایران در بازار جهانی کاهش بیشتری خواهد یافت.
– کاهش تولید و اشتغال در این صنعت، ضربه جدی به اقتصاد کشور وارد خواهد کرد.
– بدهی شرکتهای فولادی به بانکها و طلبکاران افزایش خواهد یافت.
با این حال، در صورت رفع برخی چالشها، این صنعت همچنان پتانسیل بازگشت به مسیر رشد را دارد.
راهکارها برای نجات فولادیها
سرمایهگذاری در زیرساختهای انرژی: دولت باید تأمین برق و گاز پایدار برای صنایع را در اولویت قرار دهد. توسعه نیروگاههای اختصاصی و بهینهسازی مصرف انرژی میتواند کمککننده باشد.
اصلاح سیاستهای ارزی و صادراتی: کاهش محدودیتهای صادراتی و ایجاد توازن در نرخ ارز میتواند رقابتپذیری شرکتهای فولادی را افزایش دهد. همچنین، رفع قیمتگذاری دستوری در بازار داخلی ضروری است.
حمایت مالی از شرکتها: ارائه تسهیلات بانکی با نرخ بهره پایین و تمدید مهلت بازپرداخت بدهیها میتواند به شرکتها در عبور از بحران کمک کند.
توسعه بازارهای داخلی و خارجی: دولت میتواند با اجرای پروژههای عمرانی بزرگ، تقاضای داخلی فولاد را افزایش دهد. همچنین، تسهیل شرایط صادرات و ایجاد روابط تجاری جدید، فرصتهای تازهای برای شرکتها ایجاد میکند.
استفاده از فناوریهای نوین: سرمایهگذاری در فناوریهای کاهش مصرف انرژی و افزایش بهرهوری تولید میتواند هزینههای تولید را کاهش داده و سودآوری را افزایش دهد.
تحلیل توان صنعت فولاد در دوره ناترازی انرژی
صنعت فولاد ایران به عنوان یکی از موتورهای اصلی اقتصاد کشور، نیازمند توجه و حمایت جدی است. اگرچه چالشهای کنونی بزرگ هستند، اما با اتخاذ سیاستهای صحیح و برنامهریزی دقیق، میتوان این صنعت را از بحران نجات داد و به جایگاه واقعی آن بازگرداند. آینده این صنعت، به تصمیماتی که امروز گرفته میشود، بستگی دارد. آقای رئیس جمهور گوش شنوای صاحبان صنعت باشید!
انتهای پیام
