افزایش ۵۰ درصدی اجاره نشینی در ایران؛ زنگ خطر مسکن به صدا درآمد
رشد اجاره‌نشینی از دهه ۷۰ تا امروز
به گزارش نماد اقتصاد، طبق گزارش بودجه خانوار بانک مرکزی، در سال ۱۳۷۶ تنها ۱۷.۴ درصد از خانوارهای ایرانی در مسکن اجاری زندگی می‌کردند. اما این سهم در سال ۱۴۰۲ به ۲۶.۱ درصد افزایش یافت، رشدی که بیانگر تغییرات ساختاری در الگوی سکونت مردم است.
اوج اجاره‌نشینی در دهه ۹۰
بیشترین میزان اجاره‌نشینی در ایران به سال ۱۳۹۰ بازمی‌گردد، جایی که ۲۸.۵ درصد از خانوارها در خانه‌های اجاری زندگی می‌کردند. این افزایش در دهه ۹۰، همزمان با کاهش قدرت خرید مردم و رشد تورم مسکن بوده است.
کاهش مالکیت مسکن شخصی
مالکیت مسکن شخصی از ۷۲.۳ درصد در سال ۱۳۷۶ به ۶۴.۲ درصد در سال ۱۴۰۲ کاهش یافته است. این کاهش نشان‌دهنده سخت‌تر شدن شرایط برای خرید خانه و افزایش وابستگی به اجاره‌نشینی است.
وضعیت مسکن رایگان
سهم مسکن رایگان یا در برابر خدمت، تقریباً ثابت بوده و از ۸.۹ درصد در سال ۱۳۷۶ به ۹.۰ درصد در سال ۱۴۰۲ رسیده است.
زنگ خطر افزایش سهم اجاره‌نشینی در ایران
افزایش سهم اجاره‌نشینی در ایران، زنگ خطری برای سیاست‌گذاران اقتصادی و اجتماعی است. روند صعودی هزینه مسکن در برابر درآمد خانوارها، مالکیت خانه را برای بسیاری از ایرانیان دور از دسترس کرده و فشار بیشتری بر اجاره‌نشین‌ها وارد می‌کند. این شرایط، نیاز به اصلاحات عمیق در سیاست‌گذاری مسکن و حمایت از اقشار کم‌درآمد را بیش از پیش ضروری می‌سازد.
انتهای پیام
