12 برنامه پیشنهادی برای توسعه برق تجدیدپذیر در ایران
به گزارش نماد اقتصاد، یکی از مدل‌های کاربردی، شبیه‌سازی پویایی‌های سیستم است که برای ارزیابی تأثیرات بلندمدت خط‌مشی‌ها به کار می‌رود. در این راستا، 12 برنامه پیشنهادی برای توسعه برق تجدیدپذیر در ایران طراحی و شبیه‌سازی شده‌اند که در ادامه به تفصیل ارائه می‌شوند.
1- ایجاد بازار رقابتی میان نیروگاه‌های فسیلی و تجدیدپذیر
این برنامه به دنبال کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و افزایش کارایی نیروگاه‌های تجدیدپذیر است. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که ایجاد این بازار، اگرچه در کوتاه‌مدت با چالش‌هایی همچون هزینه بالای سرمایه‌گذاری مواجه است، اما در بلندمدت به افزایش سهم تجدیدپذیرها در تولید برق منجر می‌شود.
2- اخذ مالیات انتشار آلاینده‌ها از نیروگاه‌های فسیلی
این سیاست با هدف کاهش آلودگی و تأمین منابع مالی برای حمایت از انرژی‌های نو طراحی شده است. داده‌های شبیه‌سازی نشان می‌دهد که اجرای این مالیات می‌تواند انتشار آلاینده‌ها را تا 20 درصد کاهش دهد و همزمان منابع مالی لازم برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر را فراهم کند.
3- تخصیص عواید مالیات آلاینده‌ها به توسعه برق تجدیدپذیر
تخصیص این عواید برای حمایت مالی از نیروگاه‌های تجدیدپذیر، تأثیر قابل‌توجهی در کاهش هزینه‌های اولیه این نیروگاه‌ها دارد. بر اساس شبیه‌سازی، این اقدام می‌تواند ظرفیت تولید برق تجدیدپذیر را در مدت پنج سال تا 50 درصد افزایش دهد.
4- اصلاح قیمت سوخت تحویلی به نیروگاه‌های فسیلی
قیمت‌گذاری واقعی سوخت، یکی از عوامل کلیدی برای کاهش مصرف آن و افزایش رقابت‌پذیری انرژی‌های نو است. این سیاست می‌تواند مصرف سوخت فسیلی را تا 15 درصد کاهش دهد و منابع مالی ایجادشده را به سمت توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر هدایت کند.
5- تخصیص عواید حاصل از اصلاح قیمت سوخت به انرژی‌های تجدیدپذیر
این اقدام، با تمرکز بر تقویت زیرساخت‌های تولید انرژی‌های تجدیدپذیر، سهم این منابع را در تولید برق افزایش می‌دهد. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که این سیاست می‌تواند در بلندمدت به کاهش هزینه‌های تولید برق منجر شود.
6- حمایت دولت از هزینه‌های سرمایه‌گذاری اولیه نیروگاه‌های تجدیدپذیر
کمک‌های دولتی به سرمایه‌گذاری اولیه در نیروگاه‌های تجدیدپذیر، یکی از مؤثرترین راهکارها برای جذب سرمایه‌گذاران است. داده‌ها حاکی از آن است که این سیاست می‌تواند ظرفیت تولید برق تجدیدپذیر را سالانه تا 10 درصد افزایش دهد.
7- فرهنگ‌سازی و ارتقای پذیرش اجتماعی برق تجدیدپذیر
آگاهی‌بخشی به مردم درباره اهمیت مصرف برق تجدیدپذیر، نقش مهمی در موفقیت این برنامه‌ها ایفا می‌کند. بر اساس مطالعات، فرهنگ‌سازی می‌تواند تقاضای برق تجدیدپذیر را تا 30 درصد افزایش دهد.
8- افزایش ضریب ظرفیت نیروگاه‌های تجدیدپذیر
ضریب ظرفیت به کارایی عملیاتی نیروگاه‌ها اشاره دارد. بهبود طراحی و فناوری نیروگاه‌های تجدیدپذیر می‌تواند ظرفیت عملیاتی آن‌ها را به میزان قابل‌توجهی افزایش دهد.
9- ایجاد بازار گواهی‌های انرژی تجدیدپذیر قابل معامله (TGC)
این بازار، مکانیزمی برای ارتقای شفافیت و جذب سرمایه‌گذاری در انرژی‌های نو است. با ایجاد این بازار، امکان مبادله گواهی‌های تولید انرژی تجدیدپذیر فراهم شده و سرمایه‌گذاران تشویق به ورود به این حوزه می‌شوند.
10- اخذ مالیات از مصرف‌کنندگان و تخصیص آن به انرژی تجدیدپذیر
این سیاست با هدف تأمین منابع مالی برای انرژی‌های تجدیدپذیر اجرا می‌شود. هرچند اجرای آن ممکن است با مقاومت‌هایی مواجه شود، اما در صورت مدیریت صحیح، می‌تواند منابع مالی پایداری ایجاد کند.
11- ایجاد تشکل‌های اجتماعی برای حمایت از مصرف برق تجدیدپذیر
تشکل‌های اجتماعی می‌توانند با ارائه پیشنهادها و راهکارهایی برای مصرف بهینه برق، به ترویج استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر کمک کنند. این اقدام، از جمله مؤثرترین راهکارها برای ایجاد تعامل میان مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان است. یارانه پلکانی به مصرف‌کنندگان، به‌ویژه در مراحل اولیه توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر، می‌تواند انگیزه‌ای برای افزایش تقاضا ایجاد کند. این سیاست در کشورهای موفق جهان به‌عنوان ابزاری اثربخش به کار گرفته شده است.
تحول نظام انرژی کشور
اجرای این 12برنامه پیشنهادی می‌تواند به تحول نظام انرژی کشور و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی منجر شود. استفاده از شبیه‌سازی‌های پویایی سیستم، به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا اثرات بلندمدت تصمیمات خود را پیش‌بینی کرده و منابع موجود را به‌صورت بهینه تخصیص دهند. با اتخاذ رویکردی جامع و مستند، ایران می‌تواند به اهداف تعیین‌شده در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر دست یابد و به سوی پایداری و امنیت انرژی گام بردارد.
انتهای پیام