تهران در ردیف سوم جدول بدترین سکونتگاه های شهری جهان

به گزارش نماد اقتصاد، ۲۶۶شهر جهان با شاخص «کیفیت‌زندگی» سنجش شدند که بر اساس نتایج این پایش در پایان ۲۰۲۴، تنها شهرهای مانیل فیلیپین و لاگوس نیجریه بین تهران و انتهای جدول بهترین سکونت های شهری فاصله انداخته اند.

کیفیت زندگی Numbeo، معیاری برای سنجش کلی سطح رفاه در یک شهر یا کشور است که عوامل مختلفی را در نظر می‌گیرد. این عوامل شامل قدرت خرید، آلودگی محیط‌زیست، هزینه مسکن، امنیت، سلامت، امکانات حمل‌ونقل و شرایط آب‌وهوایی می‌شود. به عبارت دیگر، این شاخص نشان می‌دهد که زندگی در یک مکان خاص تا چه حد مطلوب و باکیفیت است. با استفاده از این شاخص، می‌توان شهرهای مختلف را با هم مقایسه کرد و هر چه عدد این شاخص بالاتر باشد، نشان‌دهنده کیفیت زندگی بهتر در آن مکان است.

در این جدول شهرهای لاهه و خرونینگن در هلند و لوکزامبورگ در لوکزامبورگ در رده اول تا سوم بهترین شهرهای جهان برای سکونت قرار دارند.

شهرهایی که از کیفیت زندگی پایینی برخوردارند، عموما در جذب سرمایه‌‌‌ و تحریک فعالیت‌‌‌های اقتصادی با چالش مواجه هستند. افزایش نرخ جرم و جنایت، آلودگی محیط‌زیست و ضعف زیرساخت‌‌‌های بهداشتی، هزینه‌‌‌های تولید و خدمات را به طور قابل‌‌‌توجهی افزایش داده و در نتیجه، جذابیت این مناطق را برای سرمایه‌‌‌گذاران کاهش می‌‌‌دهند. این چالش‌‌‌ها، منابع عمومی را تحت فشار قرار داده و از این رو، امکان سرمایه‌‌‌گذاری در زیرساخت‌‌‌ها و خدمات اجتماعی را محدود می‌‌‌سازد. در نتیجه، رکود اقتصادی به عنوان یک معضل پایدار در این مناطق پدیدار می‌‌‌شود.

علاوه بر این، شهرهایی که شرایط زندگی ضعیفی دارند، کمتر احتمال دارد که سرمایه‌‌‌گذاری‌‌‌های داخلی و بین‌‌‌المللی را جذب کنند. شرکت‌‌‌ها در مورد فعالیت در مکان‌‌‌هایی که کارمندان ممکن است با مخاطرات بهداشتی، مشکلات ایمنی یا عدم دسترسی به امکانات عالی مواجه شوند، محتاط هستند.

بر اساس این گزارش، کیفیت بالای زندگی در شهرها، کلید طلایی توسعه پایدار است. چنین شهرهایی نه تنها رفاه شهروندان را تضمین می‌‌‌کنند، بلکه موتور محرک اقتصاد، خلاقیت و پایداری محیط‌زیست نیز هستند. شهرهایی که استانداردهای بالای زندگی را ارائه می‌‌‌دهند، همچون آهن‌ربایی قوی، استعدادها و نوآوران را به سوی خود جذب می‌‌‌کنند. وقتی افراد احساس امنیت و تعلق به جامعه خود داشته باشند و از خدمات عمومی باکیفیت بهره‌‌‌مند شوند، انسجام اجتماعی تقویت می‌‌‌شود. سیاست‌‌‌های فراگیر، فضاهای عمومی دلنشین و فعالیت‌‌‌های فرهنگی متنوع، زمینه را برای مشارکت فعال شهروندان فراهم کرده و حس تعلق به مکان را در آنها تقویت می‌‌‌کند.

انتهای پیام

منبع: دنیای اقتصاد