توقف در دریای تحولات؛
تبعات جدی عدم نوسازی ناوگان دریایی بر آینده اقتصادی کشور
به گزارش نماد اقتصاد، صنعت کشتیرانی و حمل و نقل دریایی به عنوان یکی از ارکان کلیدی اقتصاد جهانی، به ویژه برای کشورهایی که به منابع طبیعی غنی و استراتژیک دسترسی دارند، اهمیت ویژه‌ای دارد. در این میان، ناوگان دریایی ایران که به عنوان یک عامل حیاتی در تجارت و حمل و نقل بین‌المللی به شمار می‌آید، به شدت نیازمند نوسازی و به‌روزرسانی است. در صورتی که به نوسازی ناوگان و سفارش کشتی‌های جدید به سازندگان بزرگ توجه نشود، کشور با تبعات جدی و قابل توجهی مواجه خواهد شد.
نماد اقتصاد، به بررسی تبعات عدم نوسازی ناوگان دریایی و سفارش کشتی‌های جدید پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:
۱. کاهش کارآیی و افزایش هزینه‌ها
یکی از تبعات فوری عدم نوسازی ناوگان کشتیرانی، کاهش کارآیی کشتی‌ها و افزایش هزینه‌های عملیاتی است. کشتی‌های قدیمی معمولاً دارای سیستم‌های ناکارآمد و پرمصرف هستند که این موضوع موجب افزایش هزینه‌های سوخت و تعمیر و نگهداری می‌شود.
برآوردها نشان می‌دهد که هزینه‌های عملیاتی کشتی‌های قدیمی به طور متوسط تا ۲۰ درصد بیشتر از کشتی‌های جدیدتر است؛ لذا ادامه‌ی کار با یک ناوگان فرسوده، به طور مستقیم بر درآمدهای اقتصادی کشور تأثیر منفی خواهد گذاشت.
۲. افزایش خطرات ایمنی
کشتی‌های قدیمی و فرسوده بیشتر در معرض خطرات ایمنی و حوادث دریایی قرار دارند.بسیاری از حوادث کشتی‌ها به دلیل نقص فنی و عدم تطابق با استانداردهای ایمنی جهانی اتفاق می‌افتد. در برخی موارد، این حوادث نه تنها خسارت‌های مالی سنگینی به بار می‌آورند، بلکه می‌توانند منجر به از بین رفتن زندگی انسان‌ها و آلودگی محیط زیست نیز شوند. به عنوان مثال، طبق آمار سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO)، حدود ۶۰۰ حادثه دریایی در سال ۲۰۲۱ به دلیل نداشتن تجهیزات ایمنی مناسب و نوآوری‌های فناوری رخ داده است.
۳. عدم رعایت استانداردهای زیست‌محیطی
با افزایش فشارهای جهانی به سمت پایش و حفاظت از محیط زیست، کشتی‌های قدیمی معمولاً به دلیل نداشتن فناوری‌های مدرن، نمی‌توانند استانداردهای زیست‌محیطی را رعایت کنند. ترکیبات سمی و آلاینده‌هایی که از کشتی‌های قدیمی منتشر می‌شود، می‌تواند به آلودگی دریاها و آسیب به اکوسیستم‌های دریایی منجر شود. در نتیجه، عدم نوسازی ناوگان نه تنها بر شهرت بین‌المللی کشور تأثیر منفی خواهد گذاشت، بلکه احتمال اعمال تحریم‌های جدید بر روی صنعت کشتیرانی ایران نیز وجود دارد.
۴. از دست رفتن بازارهای بین‌المللی
با عدم توسعه و نوسازی ناوگان، ایران قدرت رقابتی خود را در بازارهای جهانی از دست خواهد داد. کشتی‌های مدرن با ظرفیت باربری بیشتر و فناوری‌های نوین نسبت به رقبای ایرانی برتری خواهند داشت. بسیاری از مشتریان و شرکت‌های بین‌المللی، کشتیرانی‌هایی را که از ناوگان قدیمی استفاده می‌کنند، به دلیل ریسک‌های بالا و عدم قابلیت‌های بهینه، کنار می‌گذارند. از این رو، عدم توجه به نوسازی می‌تواند به از دست رفتن بازارهای صادراتی و کاهش قدرت بازار در تجارت بین‌المللی منجر شود.
۵. تأثیر بر اشتغال و صنایع وابسته
ناوگان کشتیرانی نه تنها خود به‌عنوان یک صنعت درآمدزا محسوب می‌شود، بلکه تأثیر مستقیمی نیز بر صنایع وابسته، از جمله تعمیر و نگهداری کشتی‌ها، حمل و نقل داخلی و تولید تجهیزات دریایی دارد. طبق برآوردهای صورت گرفته، عدم نوسازی ناوگان می‌تواند به کاهش ۱۵ تا ۲۰ درصدی اشتغال در صنایع وابسته منجر شود. این کاهش اشتغال به معنای افزایش بیکاری و به تبع آن بالا رفتن فشارهای اجتماعی و اقتصادی بر دولت خواهد بود.
۶. ضرورت نوسازی
در شرایط کنونی، با توجه به چالش‌های متعدد و نیاز روزافزون به یک ناوگان مدرن و کارآمد، نوسازی ناوگان کشتیرانی ایران یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است. برای حفظ موقعیت استراتژیک کشور در بازار جهانی و واکنش مناسب به چالش‌های بین‌المللی، باید اقداماتی فوری و موثر در راستای سفارش کشتی‌های جدید به سازندگان بزرگ و ارتقاء تکنولوژی در این صنعت انجام شود. در غیر این صورت، ادامه‌ی وضعیت فعلی، به شکل قابل توجهی بر روی اقتصاد، ایمنی و محیط‌زیست کشور تأثیر منفی خواهد گذاشت. این در حالی است که با عزم ملی و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های کشتیرانی می‌توان ایران را به یکی از قطب‌های کشتیرانی در منطقه تبدیل کرد و از تبعات پیش‌رو جلوگیری به عمل آورد.
انتهای پیام
