دومین صنعت بزرگ کشور لبه تیغ/ بحران‌های صنعت لوازم خانگی تهدیدکننده شده است
به گزارش نماد اقتصاد، صنعت لوازم خانگی کشور از جمله مستعدترین صنایع داخلی است که طی سال‌های اخیر و در سایه ممنوعیت واردات، توانسته از شرایط سخت عبور و قائم به خود، رشد نسبتا مناسبی را ثبت کند. این صنعت، 13 درصد از تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص داده است.
از منظر تکنیکال، صنعت لوازم خانگی در نقطه‌ای حساس قرار دارد؛ چنانچه شاخص صنعت بتواند از پس مقاومت ۱.۱۳۰.۰۰۰ واحدی برآید (شاخص صنعت به این عدد برسد)، می‌توان به تدوام رشد این صنعت و شکست قله ۱.۵۰۰.۰۰۰ واحدی امیدوار بود؛ در غیراینصورت، اینکه حمایت ۹۵۰ هزار واحدی چگونه می‌تواند مانع از اصلاح شاخص این صنعت شود، جای بحث بسیار دارد!
یکی از موانع مهم و اساسی تولید صنعت لوازم خانگی کشور، کمبود نقدینگی و عدم تامین به موقع ارز مورد نیاز این صنعت است. در حال حاضر ارزش بازار لوازم خانگی کشور بیش از شش میلیارد دلار (یک درصد بازار جهانی) است و این بازار سالانه به ١.٢ میلیارد دلار، ارز نیاز دارد.
به گفته دست‌اندرکاران شرکت‌های تولیدی لوازم خانگی در کشور عدم تخصیص به موقع ارز به این صنعت سبب شده است تا مواداولیه موردنیاز این بخش در گمرک در انتظار ترخیص باقی بماند و روند تولید را با اختلال مواجه کند. در شرایط کمبود نقدینگی و عدم تامین ارز، واحدهای تولیدی مجبور به تامین مواداولیه خود از بازار آزاد خواهند بود؛ فلذ افزایش قیمت تمام شده محصول، امری بدیهی است. ضمن این موضوع منجر به کاهش رقابت‌پذیری محصول در بازارهای داخلی و حوزه صادرات می‌شود.
اینکه عدم تامین ارز، روند تجهیز و واردات ماشین‌آلات را با اختلال روبرو می‌کند، خود گرفتاری دیگر است.
بازار تولید لوازم خانگی در کشور، با چالش جدی دیگری هم دست و پنجه نرم می‌کند و آن، تورم در قیمت مواداولیه لوازم خانگی است که میزان آن بیش از تورم عمومی در کشور برآورد می‌شود. در حالی که تورم عمومی در کشور سالانه بین ۴۰ تا ۵۰ درصد گزارش می‌شود، تورم در بخش مواداولیه تولید لوازم خانگی بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ درصد ارزیابی شده است؛ کارشناسان دلایل عمده این تورم سرسام‌آور را ناشی از رشد قیمت ارز و همچنین وجود انحصار در عرضه مواد اولیه و اجبار تولیدکنندگان به تامین آن از بازار آزاد می‌دانند.
یکی از اصلی‌ترین مواد اولیه مورد نیاز صنعت لوازم خانگی، محصولات پلیمری است. به گفته فعالان تولید لوازم خانگی، متاسفانه تولید محصولات پلیمری تبدیل به انحصار شده و به دست دو شرکت انجام می‌شود که این دو شرکت نیز عمدتاً تمرکز بر صادرات داشته و به نوعی بازارهای داخلی را نادیده گرفته‌اند، از همین روی، در حال حاضر عرضه محصولات پلیمری در بورس کالا به شدت کاهش یافته و تولیدکنندگان را وادار کرده است تا مواداولیه موردنیاز را از بازار آزاد تهیه کنند که بازهم اثر مستقیم بر افزایش قیمت تمام شده محصول دارد.
چالش‌هایی صنعت لوزام خانگی داخلی با آن مواجه هستند، محدود به موارد فوق نبوده و دیگر شرایطی هستند که این صنعت را با گرفتاری بسیار مواجه کرده‌اند؛ در شرایطی که صنعت لوازم خانگی با محدودیت واردات به بهانه حمایت از تولیدکنندگان داخل، روبرو است، اقدام جهت رفع مشکلات فعلی که دومین صنعت بزرگ کشور را تهدید می‌کند، ضروری خواهد بود.
انتهای پیام